توقف عمق در سطح دريا

فشار جوي با ارتفاع كاهش مي يابد و اين در فشار مطلق محيط غواصي تأثير دارد. مهمترين تأثير اين است كه غواص بايد فشار كمتري از سطح فشار خارج شود ، و اين براي همان مشخصات غواصي نياز به رفع فشار طولاني تر دارد.

سايت شرط بندي

اثر دوم اين است كه يك غواص در حال صعود به ارتفاع ، در حال فشرده شدن است و تا زماني كه همه بافت ها با فشارهاي محلي تعادل نداشته باشند ، ازت باقيمانده خواهد داشت. اين بدان معناست كه غواص بايد هر غواصي انجام شده قبل از تعادل را به عنوان يك شيرجه تكراري در نظر بگيرد ، حتي اگر اين اولين غواصي در چند روز باشد. كتابچه راهنماي غواصي نيروي دريايي ايالات متحده تعيين گروه تكراري براي تغييرات ارتفاع ذكر شده را ارائه مي دهد. [46] اينها با گذشت زمان با فاصله سطح مطابق جدول مربوطه تغيير مي كنند.
تصحيح ارتفاع (تصحيح متقاطع) در كتابچه غواصي نيروي دريايي ايالات متحده توضيح داده شده است. اين روش بر اين فرض استوار است كه مدل فشار فشاري پيش بيني هاي معادل همان نسبت فشار را توليد مي كند. "عمق معادل سطح دريا" (SLED) براي عمق غواصي برنامه ريزي شده ، كه هميشه عميق تر از غواصي واقعي در ارتفاع است ، به نسبت معكوس نسبت فشار سطح در محل غواصي به فشار جوي سطح دريا محاسبه مي شود [44] .
عمق معادل سطح دريا = عمق واقعي در ارتفاع × فشار در سطح دريا ÷ فشار در ارتفاععمق توقف فشار فشرده سازي نيز با استفاده از نسبت فشارهاي سطحي اصلاح مي شود و عمق توقف واقعي را ايجاد مي كند كه از عمق توقف سطح دريا كمتر است.
توقف عمق در ارتفاع = توقف عمق در سطح دريا × فشار در ارتفاع ÷ فشار در سطح دريااين مقادير را مي توان با جداول استاندارد فشار فشرده سازي مدار باز استفاده كرد ، اما با فشار جزئي اكسيژن ثابت كه توسط دستگاه هاي بازنشر مدار بسته ارائه مي شود ، قابل استفاده نيستند. جداول با عمق معادل سطح دريا استفاده مي شوند و توقف در عمق توقف ارتفاع انجام مي شود.
الگوريتم هاي رفع فشار را مي توان براي جبران ارتفاع تنظيم كرد. اين كار ابتدا توسط بولمن براي استخراج جداول تصحيح شده از ارتفاع انجام شد و اكنون در رايانه هاي غواصي رايج است ، جايي كه يك تنظيم ارتفاع را مي توان توسط كاربر انتخاب كرد ، يا اگر برنامه ريزي شود كه فشار اتمسفر سطحي را در نظر بگيرد ، مي تواند ارتفاع را توسط كامپيوتر اندازه گيري كند .